WWSSE Pedagogika
Strony: 1
Nowy użytkownik
Wykład z dnia 08.05.2011r.
TYPY SUPERWIZJI (wg. Hopkins, Shohet):
1. Superwizja tutorska (tutor – opiekun) – superwizor pełni rolę indywidualnego opiekuna nad pracownikiem socjalnym.
2. Superwizja szkoleniowa – superwizor pełni funkcję opiekuna wobec stażystów i studentów. Szkolący ponosi odpowiedzialność nad szkolonych.
3. Superwizja menadżerska – kiedy superwizorem jest szef, bezpośredni przełożony.
4. Superwizja konsultancka – pracownik otrzymuje superwizje od innego pracownika który nie jest ani szkoleniowcem ani menadżerem.
FUNKCJE SUPERWIZJI:
1. Administracyjna – jest to koordynacja działań pracowników w palcówce i ze społecznością; praca z personelem i kierownictwem nad opracowaniem procedur wspierających działania placówki
2. Edukacyjne – rodzaj doskonalenia kadry w którym jest szkolenie podporządkowane potrzebą pracownika. Wymagany jest indywidualny program edukacyjny.
3. Wspierająca – jest to pomoc w radzeniu sobie z problemami, ze stresem zawodowym, także z traumatycznymi incydentami, które składają się na obciążenie pracownika.
Superwizor -
......Relacje pomiędzy superwizorem a korzystającym z superwizji. Te relacje powinny cechować się w następujący sposób:
Cechy:
• zdolność do współdziałania – w tym zakresie trudnością jest konflikt interesów. Polega na tym, że pracownik skupia się nad interakcjach indywidualnych, które są pracochłonne. Kierownik jest ograniczony jest występującymi środkami i czasem. Dla kierownika ważna jest wydajność.
• zaufanie wzajemne – trudnością jest obawa pracownika przed ujawnieniem swoich słabości, niewiedzy.
• troska – trudność polega na tym jeżeli kierownik chciałby objąć zainteresowaniem wszystkich pracowników, wówczas grozi tzw. wypalenie zawodowe
Konfliktowość w pracy superwizora:
Źródła:
1. zasady i reguły ustalone przez administracje, dalekie od praktyki życiowej.
2. wprowadzenie innowacji, które są niedostosowane do lokalnych potrzeb
3. oszczędności i cięcia budżetowe
4. postawa pracowników, którzy obawiają się zmian
Atrybuty superwizora:
1. władza – nadana w stopniu minimalnym
2. cechy osobowe – wpływ odniesienia (referent power)
Trzy sposoby wpływu na osoby superwizjowane
• negatywnie – zakazy i nakazy blokujące grupę
• wspierający – troszczy się o grupę – relacje opiekuńcze
• kooperacyjny – promuje innowacje; zmiany osiągnięte przez współpracę
KRYTYCZNE POGLĄDY NA TEMAT SUPERWIZJI:
1. połączenie w jednej metodzie koncepcji zarządzania pracą socjalną praz profesjonalnego doskonalenia pracowników.
2. nadużywanie władzy podczas spotkań superwizyjnych.
3. brak wsparcia emocjonalnego – odcinanie się od przeżyć pracownika, zostawienie go samemu sobie
4. brak zrozumienia i pomocy wobec problemu agresji
5. depersonalizacja (anonimowość) osób superwizowanych
6. nierówny podział władzy
FORMY SUPERWIZJI:
1. indywidualna – popularny w praktyce jak i w teorii występuje relacja dwuosobowa (superwizor i osoba superwizjowana) polega na długotrwałym regularnym kontaktem pracownika z superwizorem. Superwizor to osoba z zewnątrz albo z tej samej palcówki. Atutem jest poufność.
2. grupowa – grupa składa się w ilości 3-7 o podobnym doświadczeniu zawodowym. Specjalnie dla prowadzenia superwizji. Uczestnicy mogą być z różnych placówek.
a. koleżeńska – nie występuje formalny lider czyli superwizor. Superwizja występuje między pracownikami. Atutem jest zaufanie, dobra atmosfera. Zagrożenia polegają na narzekaniu, nieefektywności, przepisy, środki finansowe, stosowanie gier interpersonalnych.
b. w zespołach – dotyczy takich sytuacji, gdy pracownicy realizują jeden projekt, jedno zadanie. Pracownicy z różnych placówek współpracują przy jednym projekcie. Własna dynamika.
c. w grupach – patrz grupowa
SESJA SUPERWIZYJNA – jest to podstawowe narzędzie techniki superwizji i opiera się na procedurze rozwiązywania problemów. W pracy socjalnej stanowi podstawę ogólnych umiejętności. Wyróżniamy dwa rodzaje umiejętności:
• myślenie produktywne umożliwia rozwiązywanie problemów poprzez opracowanie projektu.
• Ogólne rozumienie problemu jako zadania, którego podmiot nie może rozwiązać za pomocą zdobytej wiedzy
Procedura rozwiązywania problemów:
1. definicja problemu
2. poszukiwanie projektu rozwiązań
3. ocena i wybór najtrafniejszego rozwiązania
4. ewaluacja efektów
SESJA SUPERWIZYJNA:
1. ramy czasowe, regularne spotkania (jednogodzinne), które są na stałe umieszczone w placówkach
2. forma indywidualna albo grupowa
3. zadania do przygotowania przed sesją:
a. dla pracownika:
• przygotowanie tematu
• protokół z interwencji
• formalne dokumenty (np. wywiad)
b. dla superwizora:
• przegląd tematu
• przygotowanie się do tego tematu
• przygotowanie niezbędnych materiałów
4. zadania do wykonania po sesji:
a. wykonanie podjętych ustaleń
b. ewaluacja postępów z sesji
5. informacje organizacyjne:
a. unikanie sesji pod koniec dnia roboczego
b. brak pośpiechu
c. czas przed sesją 15 minut
d. oddzielne pomieszczenie
Etapy metodycznego postępowania podczas sesji superwizyjnej:
1. przyczyny
2. ograniczenia
3. cel
4. działania
Przykład:
OCENA: Rodzina K+M+3 Dzieci
PRZYCZYNA: bezrobocie
OGRANICZENIA ZASOBY
- brak wykształcenia - praca dorywcza
- choroby - wsparcie społeczeństwa
- brak stałych dochodów - chęć współpracy
CEL:
- stworzenie kontraktu
- kursy przekwalifikowanie
- urząd pracy
Offline
Strony: 1